Aile, toplumun en küçük yapı taşlarından biridir. Çocuk için ise önemi oldukça büyüktür. Çocuk için ihtiyaç duyduğu sevginin, ilginin, bakımın verildiği yerdir.
Boşanma, yetişkinlerin yeni bir yaşam düzeni kurmaya çalıştıkları ekonomik, psikolojik ve sosyal boyutlar gibi konulara uyum sağlamalarını gerektiren bir dönemdir. Bu durum yetişkinler kadar çocuklar için de zorlayıcı bir dönem oluşturur.
Çocukların boşanmadan olumsuz etkilenmelerinin nedenlerinden biri, ebeveyn çatışmalarına tanıklık etmeleri ve tutarsız ebeveyn tutumlarıdır. Ebeveynler, birbirinden intikam alabilmek için çocuklarının desteğini kendi tarafına çekmeye çalışmamalı ve mümkün olduğu kadar çocuklarını aralarındaki çatışmadan uzak tutmalıdırlar.
Çocukların boşanmadan olumsuz etkilenmemeleri için anne, babalarının tekrar evleneceği beklentisinden kurtulması (tabi ki anne, babalar tekrar evlenebilmelidir fakat boşanma aşamasında çocuğun bunu düşünmemesi gereklidir), boşanmadan kendilerini sorumlu tutmamaları ve velayetini almayan ebeveyniyle ilişkisinin belirsizlik taşımaması gerekir. Boşanma kararının çocuğa nasıl aktarılacağı, ebeveynlerin en zorlandıkları konulardan biridir. Bunun için anne ve babanın kararlarından kesin olarak emin olmaları gereklidir. Boşanma olayı gerçekleşmeden bu karar çocuk yada çocuklara mutlaka açıklanmalıdır. Bunu yaparken de çocuk üzerinde oluşabilecek olumsuz durumlar en aza indirilmeli, bunun için ebeveynlere büyük sorumluluk düşmektedir.
Boşanma kararı, kesinlikle çocukların kendilerini rahat ve güvenli hissedebilecekleri bir yerde söylenmelidir. Özellikle ev ortamı, çocuğun duygularını rahatça dışa vurabileceği bir yer olduğu için oldukça uygundur.
Ebeveynler, kesin olarak suçlama içermeyen ortak bir dil kullanmalı, açık, samimi, tutarlı ve net bir ifade ile çocuğun yaş düzeyine uygun açıklamalar yapmalıdırlar. Çocuğun boşanma sonrası süreçte yaşayacakları, yeni aile düzeni ve onun hayatı için ne gibi bir plan çizildiği anlatılmalıdır. Yaşları kaç olursa olsun çocuklara bu olaydan kesinlikle onların sorumlu olmadığı özellikle belirtilmelidir. Merak ettiği sorular varsa içtenlikle anlatılmalıdır. Ben ve annen/baban eskisi gibi anlaşamıyoruz ve artık ayrı evlerde yaşamaya karar verdik. Bunun seninle hiçbir ilgisi yok, sen bizim canımızsın. İkimizde seni çok seviyoruz ve hep te sevmeye devam edeceğiz gibi çocuğun kendisini güvende hissedebileceği cümleler kullanmaya özen gösterilmelidir. O da, ben de senin annen baban olmaya devam edeceğiz. Ama eskisi gibi birlikte yaşamayacağız. Annen yada baban burada olmayacak ama haftada bir kez mutlaka görüşeceksiniz, istediğin kadar telefonda da görüşebilirsin gibi sözcüklerle terkediliyor olma hissinin önüne geçmeye çalışmalısınız. Bu karar, seni üzmüş olabilir belki, nasıl hissettiğini bizimle paylaşabilirsin, böylece seni daha fazla anlayıp senin yanında daha çok olabiliriz diyerek hem çocuğun kendisini ifade etmesine izin vermeliyiz, hem de bu şekilde çocuğa durumu daha net rasyonalleştirebilme şansı vermiş oluruz.
Boşanma kararı, kesinlikle her iki ebeveynle ortak olarak açıklanmalıdır çünkü çocuğun karara direnme yada kabul etmeme riski vardır. Ebeveynler, ayrılmalarına rağmen çocukla ilişkilerini sürdüreceklerini, boşanma da çocuğun etkisinin olmadığını, hep onu sevecekleri ve ona destek olacaklarına dair çocuğun yaş grubuna göre anlayabileceği bir dille, ısrarla ifade etmeleri gerekir.
